Το υπέροχο ποίημα "Οι πόνοι της Παναγιάς" του Κώστα Βάρναλη σε μουσική: Λουκά Θάνου από το δίσκο "Σάλπισμα" (1980) σε μια καταπληκτική ερμηνεία της Μαρίας Παπαγεωργίου.
Οι πόνοι της Παναγίας του Βάρναλη, είναι οι πόνοι κάθε σύγχρονης μάνας μπρος στο αδικοχαμένο παιδί της: θύματα πολέμου και ξεριζωμού, ασθενειών και ατυχημάτων, βιασμών και ρατσισμού. Αυτές οι μέρες, στον πραγματικό και βαθύ συμβολισμό τους, είναι σημαντικές για να αφουγκραστούμε γονυπετείς - μες στη σιωπή μας - τον εκκωφαντικό θόρυβο αυτού του πόνου.
Που να σε κρύψω γιόκα μου
να μη σε φτάνουν οι κακοί
σε ποιο νησί του ωκεανού
σε πια κορφή ερημική.
Δε θα σε μάθω να μιλάς
και τ’ άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα ‘χεις την καρδιά
τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής
ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.
Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά
θα ‘χεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή
και από κακό καιρό.
Από το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιότης
δεν είσαι εσύ για μαχητές
δεν είσαι εσύ για το σταυρό
εσύ νοικοκερόπουλο όχι σκλάβος,
όχι σκλάβος ή προδότης.
Κι αν κάποτε τα φρένα σου
το δίκιο φως της αστραπής
κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε
παιδάκι μου να μην τα πεις.
Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν
το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή
απ’ την αλήθεια της σιωπής
χίλιες φορές να γεννηθείς
τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου